Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Kanayan damarın sesiyle yazıyor Şair.Ve binlerce yıldır sürmekte olan yurt iklimimizi bozmaya yeltenenlerin yaptıklarına/ettiklerine nefretini; ama umudunu mayalayan öz cevherinin soyculluğuyla yazıyor.
Şairlerin daha çok konuşması gerektiği günlerden geçmekteyiz.
Duyumsayışlarınızı anlıyor ve onlara ortak olmaktan kıvanç duyuyorum bir Türk yurttaşı olarak.
Erdemle.
Güzel bir çalışma kutlarım Sayın Adaklı başarılarınızın devamını dilerim
Saygı ve Sevgilerimle
Hocam şiiriniz duygu doluydu. ders alınması gereken bir yürek sesi kutluyorum tebrikler. tam p.10
Tarihinden ibret,almayan nesil
Vasfını yitirmiş fosildir fosil
Ruhunu sağmadan ruhsuz embesil
Bu menhus tabloyu ,özveriyle sil.
Tebrikler üstadım,her kez üzerine düşen rolu oynuyor hayat sahnesinde.Son sahnede ışıklar kesilip,perdeler kapanırken.Rol sandıklarımızın aslında rol olmayıp,kendi gerçeklerimiz olduğunu,büyük bir pişmanlıkla öğreniyor insan
lakin iş işten geçiyor.
selam ve dualarımla
anlamlı şiirinizi beğeniyle okudum emeğinize sağlık tebrik ederim
Her lafın bir ucu, düşman dilinde,
Bir ucu; bilmem ki, kimin elinde,
Baksana ay yıldız ayak dibinde,
Değerli ne varsa, dalga geçiyor.
Malesef hocam bu günleri gördük. Acıdır hemde yüreklerimizi dağlayan, kavuran bir acı; Yaşanan bir züldür tarifsiz acıdır. Gerçegi haykıran gönülsesinizi sonsuz kutluyorum Saygımla...++
Bu şiir ile ilgili 16 tane yorum bulunmakta