korkma ey kardeşim daya sırtını
sırtımda taşırım senin derdini
bir lokma aşımı, yırtık hırkamı
ben giymem sırtın veririm senin,
bu bedende kalan son nefesimde
titreyen elimde akan tasımda
kurumuş bi lokma aş tabağımda
ben yemem de sana yedirirm ben.
sanma ki ben seni sırtımdan indirirm hep
dizlerim bedeni çekecegi kadar
ellerim sıyrılıp ellerinden hep
düşünceye kadar taşırım seni.
Kayıt Tarihi : 3.10.2015 17:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu güzel şiiriniz ban o çok sevdiğim kardeş şiiri anımsattı:
dostları olmalı insanın,
aynen gemilerin limanları gibi
zaman zaman uğradığın
yükünü boşalttığın
dalgalar dininceye kadar beklediğin koynunda
sonra açık denizlere uğurlamalı seni,
geri döneceğin günü bekleme umuduyla
bazan rüzgara o açmalı yelkenini
yanağına konan bir öpücüğün coşkusuyla
halatlarını çözmeli
seni çok
ama çok özlemeli
dostları olmalı insanın,
ermiş, bilge hayatı ezbere okuyabilen
düşünmediklerini düşündüren
seni bir cambaz ipinde güvenle tutabilen
gerektiğinde senin’çün ateşi yutabilen
yolunu ışıtan ustan olmalı,
şekillendirmeyi öğretmeli hayatın çömleğini
sana vermeli soğuk bir kış gününde
üzerindeki tek gömleğini
DİYOR
Oğuzkan Bölükbaşı..
Kutluyorum dost yüreğinizi ve kaleminizi Atilla bey. Nicelerine.. Sevgim, saygımla...
TÜM YORUMLAR (1)