insanlar bir bitki
bir eşya misali
eskiyince biter herşeyi
zaman herşeyin sahibi
döker dalından çiçekleri
bin bir dua gökyüzünde
asılı kalır avuçların içinde
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Ölüm talihsiz kader değil, zından-ı dünyadan bostan-ı cinana göçmek için bir vesile ve bu hayat-ı faniyeden hayat-ı bakiyeye geçmek için bir kanun-u ilahiyedir ve de; mü'min-i kamiller için şu sıkıntılı, dar, fani cihandan geniş, saadetli, baki alemlere seyahat sebebidir!
Dünya denen gurbetten, cennet denen vatan-ı aslilerine göçen insanlara talihsiz demek, talihin ne olduğunu bilmemek olur dostum!
Hayırlı çalışmalar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta