insanlar bir bitki
bir eşya misali
eskiyince biter herşeyi
zaman herşeyin sahibi
döker dalından çiçekleri
bin bir dua gökyüzünde
asılı kalır avuçların içinde
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Ölüm talihsiz kader değil, zından-ı dünyadan bostan-ı cinana göçmek için bir vesile ve bu hayat-ı faniyeden hayat-ı bakiyeye geçmek için bir kanun-u ilahiyedir ve de; mü'min-i kamiller için şu sıkıntılı, dar, fani cihandan geniş, saadetli, baki alemlere seyahat sebebidir!
Dünya denen gurbetten, cennet denen vatan-ı aslilerine göçen insanlara talihsiz demek, talihin ne olduğunu bilmemek olur dostum!
Hayırlı çalışmalar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta