Yuvarlandığım yarda tutunabildiğim dal
Çıtırdıyor an be an, ha koptu ha kopacak
Yitmiş evsafı aşkın, erimiş petekte bal
Bulunur mu son demde şefkat sunan bir kucak
Ey her zerresi meçhûl, muazzam terkip vücut
Kürre-i arz gibisin, devasa ve bîhudut
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Devamını Oku
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Çok güzel
Unutmaya çalıştıkça hatırlıyor; hatırlamaya çalıştıkça dilinin ucunda geziniyordu! Hayatını önüne koydu, bütün aynaların karşısına geçti; kendini ne de (çok) unuttuğunu gördü! En yakın zamanda (şimdi) kendini kendine çağırdı: “Burda mısınız?!...”
İnsanlıktan ne zaman özür dileyecek bu tüketim üreten çağ? Şimdiki zamanlarımızı duymayalım diye önümüze o kadar çok oyun oyuncak atıyor ki...
Tebrikler
...Ve sizi cesurlara yazalım çünkü şimdinin/ufkun/sonsuzluğun peşindesiniz.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta