Daha Ertesi...! Şiiri - Hümeyra Yılmaz

Sen gittin!
Ertesi gün,
Yağmurun kanadından gülün rengi damladı / yanaklarıma
Mevsim, baharın sonu oldu
Yeşil yapraklar düştü yazın ortasına.
Kırmızı dikenli mavi çiçekler topladım
Seviyor sevmiyor, seviyor sevmiyor
Ve.... yine çıkmadın falımda

Ertesi gün,
Ateş böceklerine sattım geceyi / yok pahasına
Ellerim yandı
Bu yangından,esmer bir hüzün bulaştı yüreğime.
Tenime küstü yıldızlar ve ay
Seher yeli bile tanımadı o günden sonra beni

Ertesi gün,
Bütün sokaklarını alıp kapıma geldi İstanbul
Ama sen yoktun
Dağ olup devrilesim geldi bu yalancı şehrin üzerine
Yapamadım / sen olamadım
Sessiz harflerden
Yakın geçmişi anlatan,uzak cümleler kurdum
Kayboldum...

Ertesi gün,
Öldüm!
Yalnızlığım tarafından
Yokluğuma gömüldüm...

Ertesi gün,
Yine öldüm!

Daha ertesi de.........!