DAĞ ŞİİRLERİ

Kayıp Dağ - Ayşe Keskin/ Şiir Kitabı

(Kül Sanat Yayınları)

21 -24 Şubat Ankara A.K.M. 'Her Yönüyle Trabzon Etkinlikleri' inde Trabzonlu şairlerin şiir dinletisi ve İmza günü yapılacaktır.

Şiir severler ve dostlar davetlimizdir. :)
..

Bir dağ oldu sevgim
Ucu taaa bulutlarda
Ben senin sevginden yoksunum onun altında.
Bir deniz oldu sevgim
Duru-dingin pınarlardan
Gürlerim dalgalarımla
Sevdadan
..

Baharın güllerindendir kokun bilirim
Rüzgarlar getirir hep avunayım diye
Tatlı nağmeler fısıldar dağ bülbülleri
Seni sanarak avunayım diye
..

Sıra dağlar gibi sevdim seni,
Dağlar isyandır zulme,
Zulme direnenlerin yuvasıdır dağlar.
Sevginin esareti altında,
Yıllarımı sana adayamam.
Küçük bir evde,
Sahte mutluluklarla yaşayamam.
..

Dağlar merttir,serttir hep yerinde
Kar’ı erimez kalır onun tepesinde
Güneşte saygı duyar ondaki kar’a
İnsanı yaralar bitirir içindeki yara

Her dağın bir yarası vardır kanar
Dağ da dağ gibi kalacağını sanar
..

Erzurum dağları kar ile bora
Yüreğim yanıyor, her yanım yara
Nasıl dayanayım ah ile zara
Kalmış dağ başında benim bülbülüm

Palandöken evlerinin başında
İnci mercan var mı bilmem taşında
..

baş belası yalnızlık sinsi bir yılan gibi sokuldu odama
akıttı zehrini vücudumun en ücra köşesine kadar
bu yalnızlık benim ki değil, senin yalnızlığın
dolaşsın senin için kanımda bu öldürücü zehir
olacaksa eğer sonum, ki olacak, senin elinden olsun
sevdan yüreğimde yeni filizlenmiş bir dağ çiçeği
ona bakmak, onu büyütmek boynumun borcu
..

Afiş olur ton ton ağaç,
Kel kel olur dağ - taş, yamaç,
Her yer bak çöl her yer kıraç,
Tek bir fidan dikmez aday…
..

Her bölgesi ayrı güzel anadolum,
Dağ dağ, orman orman, çiçek çiçek.
Binlerce çiçek binlerce hayat,
Vızır, vızır, hayvan, insan, böcek.

Bütün bu güzelliğe, bir sille vurulmuş,
Bütün imkanlar, imkansız kılınmış,
..

Sen bir dağ servisi, ben toprakta su,
Kökünden gövdene yürüdüm ey can.
Sözün hem kısası hem de doğrusu,
Gönlünde ısındım eridim ey can.
..

Ufaktım büyüdüm, büyüdükte ne oldu
Dertler çoğaldıkça dağ gibi oldu
Bu büyük yalan rüzğarlarında
Sevdik, sevildik, öğrendikte ne oldu
..

İçimden geçenleri şu beyaz kağıda yazdığım gibi ah bir sana anlatabilsem hain! ! ...
Çıkıp karşına gözlerimi gözlerine dikip haykırsam yüreğimde ki isyanı... ' NİYE? Bana bunları neden yaptın yarınlarımı,hayallerimi nasıl çaldın? Ne yaptım ki ben sana NİYE beni böyle cezalandırdın? Beni benden,beni yarınlardan,beni dosdoğru hayattan çaldın? Artık aynaya bile bakamıyorum içimde ki çocuk her geçen gün çığlık çığlığa kanlar içinde.... Kendi ellerimle yüreğimi kopartıp yerinden atmak istiyorum hala sana yanıyor diye! Nasıl bu kadar dağ-taş olabiliyorsun ah iki gözüm seneler sensiz nasıl da geçiyor soruyorum durmadan kimbilir kimler var koynunda,bütün ahlarım beddualarım sana yüreğim sana hep isyanlarda.... Şimdi ellerde mutlusun biliyorum bense hala sana yanmakta seni aramaktayım....
Dün gece çığlık çığlığa uyandım yoktun yanımda sarılamadım doya doya içimde yorgun umutlarımın sebebi bir tek sensin, kalbim seni yıllar geçse de affetmeyecek sensiz yarınlarım sana yanarak geçecek ve yıllar boyu sorup duracağım cevabını asla duymasamda NİYE? ?
..

Bir nehir olmak isterdim, çağladıkça akan
Bir dağ olmak isterdim, heybetlice duran
Bir bulut olmak isterdim, sorunsuzca uçan
Ama insanım duyguları olan...
..

İçimizde yıkılmayan gururdan bir dağ,
Ne sen bana gelebildin, ne de ben sana..
İster fırtına ol, istersen yağmur ol yağ,
Acılar gölgesinde, hep aynı manzara..
..

Bir gün başimi yastiğa koyduğumda öldugumde ta okyunuslardan kalkip yanima gelip Gözlerimi kapaitip goz yaşlarinla boğulurmusun saçlarimi okşarken içinden ùrperti Gelirmi soguk elimden tutup sicakliği his edermisin sanki sana bakip merhaba dememi Beklermisin elinde son bir çicek alip mezarima koyup arkana bakmadan gidermisin İçinden boranlar koparmi ben senden ayriken binlerce kez pismanlik duydumu keskeler Deyip kaç dağ kadar of çektipte saydin mi
Bu şiir okurken sakın ağlama olurmu
Ölüme BEŞ kala yazdım bunları sana
..

bir ırgatın örsledigi tırpanını. örsleedim harlanmış ateşte döşümü
ardı arkası kesilmedi ihanet pusularının
ömrüm kac barikat kuracaklar sana
kaç puşt zulasından çekecek hançerini kaç kış kaç bahar kaç zemheri yaşayacak sın daha kaç ayazlı gecelerde kipriklerin don tatar senin nereye kadar sürecek bu macera yoksuluk sefaleti tüketme kendini sevindirme namerdi...hayasızca gülene.tükür tükür yüzüne yüzüne..kurt hep dumanlı havayı sever..yara kaşıdıkça kanar merhem kar etmez mum gibi erir sin..ömrüm..bir dağ yamacında ucsuz bucaksız koyaklarda derin dehlizlerde arama..mor şafaklı türküler yaz beni ömrüm.al gelincik tarlasında.harman et beni ömrüm kurda kuşa vede puşta yem etme..yem etm yem etme
..

İçimde kocaman bir dağ
Ve ben dağın yamacında
Aşamadım kendimi ben…

01.2007
..

Tepeden bakıyordu şehre,beyazlar giyinmiş o yüksek tepeden...Yirmi dört saat o beyaz elbisenin üstünde otururken kenti izliyordu o siyah lekeyle.Kucak açmıştı kimsesiz bir dağ,sarmıştı kollarıyla,unutması için bir daha hatırlamaması için basmıştı sımsıkı bağrına.Kenti dinliyordu kızaran kulaklarına aldırmadan,o kulakları sağır eden insan kalabalığının sesini.Herkes birbirine benziyordu yukarıdan bakınca,aynıydı herkes farklı renklerdeki,farklı şekillerdeki kıyafetlerin içinde.Farklı olanlar ağaçların altına toplanmış beyaz mermerlerin altında toprak çekmişlerdi üstlerine.Anlatamadığı derdiyle kenti anlamaya çalışıyordu o beyaz tepenin göğsüne başını yaslamışken.Koşuşturuyordu insanlar durmaksızın bir yerlere; kimi elele,kimisi elinde poşetlerle.Bir çocuk oturmuş ağlıyordu sırtında çantası,üstünde önlüğüyle fakat görmüyordu kimse,belli ki bir mendilden daha çok ihtiyacı vardı birazcık sevgiye.
Ve yıldızlar geliyordu bir bir,izliyordu kentin tüm tepelerini.Gözgöze geliyordu bir an ve kaçırıp gözlerini susuyordu utancından en tepeden bakarken şehre.Saklanıyordu insanlar duvarlarla çevrili bir ışığın altına.Yüzleşiyordu geceyle ama aldanmıştı bir kere yıldızların ışığına ve geri almıyordu hediyesini o kara gece.
Şehri süzüyordu en tepeden,çekerken bulutlar gölgesini ıslanıyordu kan kırmızı kiremitler ve ayağa kalkıp ilerliyordu adım adım,artık süzülüyordu şehre en tepeden,lekesi daha karaydı çünkü o karanlık geceden.Aynıydı herkes,farklılar toplanmışken ağaçların altına,hercai menekşelerin açtığı toprakları çekerlerken üstlerine gidiyordu verdiği sözden dönmeden.Ne geceler geçti hediyesinden ne de döndü gidenler,herşey başladığı yerde bitermiş,o tepede başlamıştı herşey ve yokluğunda isyandı aslında kente inen ve şimdi gidiyor işte,tepeden inme tıpkı o karanlık gece gibi üstelik bir elveda demeden...
..

Bir güne bir ömür sığdırdım diyenler
bir sözele bin ölümü yaşadınızmı.?
destursuzca bir kalbe girip, sonra gidenler
dönüpte kalanın nasıl dağ gibi yıkıldığını gördünüzmü.?
..

Herkes aheste gidiyor bu yolda nedense
Oysa ben hep koşuyorum, mümkün değil onlara erişmek,
Yağmur suyu ile büyüyen bir dağ gelinciğiyim ben,
Neme gerek, büyük şehirlerin süslü saksılarında yetişmek.
..