Kimse ölmüyor Rose.
Sen Gül.
Bir kitap ayracında saçımın teli
Bir şiir buluşturur
Bir türküye eşlik eden sesim
iki ucu tuzlanmış hasret mektubu yım
şimdi
esner yüzgeci balıkların
saçak altı kuş kanatları.
el ele gözlerimde koşturan zaman
Altından yapıştırmışım
Hürriyet te bir dam,a kendimi
Sağ elim kep
Sol elim borazzanda
Sığ sularda adacıklar
Hadi ama
Boş boş bakmayın öyle yüzüme
Dilsiz, âmâ
Böbürlenir ve ağlar haliniz yüzünden.
İlaçlanmış tütünlerle dağlıyorum yaralarımı.
"İnsan"
Nasıl açardı göğsünü
Yeditepeden güneşe
İstanbul laleleri olur
Damağımda tüten hasretin..!
Boşuna
Boş yere
Boşu boşuna dedim çoğu kez
Uzatarak dilimin kendirini...
Bir değirmen taşı gibi dönüyor işte
O unutmamak işte,,,
Hoşgeldin diye açıyordu
Karşı duvarda sarmaşık
Pembe gül...
Simit atıyordu
Boşluğa asılmış suretler
Yaşayan őlűler cehenneminde, imge
Başıboş sokaklarda
kanı bozulmuş akşamın...
Ne şiirim
Dışarıda kızıl bir akşam üstü
Tahta vagonda zaman yolcusuyum..
Gökyüzünde
İri, yelesi
Saçlarını andıran kısrağın nal sesleri parıldıyor.
Ben, el ele
açıldıkça sivrilen
sivrildikçe tükenen kurşun kalem
yazıyor
,,;yazıyor sevdanı yüreğim.
koştukça yüzümde neşesi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!