Coşkun Salar Şiirleri - Şair Coşkun Salar

ağzı açık düşler biriktiriyorum gündüz niyetine yorulan
ezber ezber geceyarısı
soğuk terler
doğurgan tebessüm
-sonra-
bir kılıçbalığı geçer

Bütün bu akıllı insanlar içinde
Koz olarak saklanmış tertemiz bir delilik vardır...

Aç kollarını bir insan şehvetiyle
Gözlerini kırpan; o kan değil midir!
Umut olur tüm bulutlar
Şimdi sararmış
Ve
Balçığa belenecek kuru yapraklara...

Boynunun altında bir dünya var.
Yüksek dağlara varmadan.
İşte oralıyım ben; orada yaşıyorum.

Seni düşünür
Kuşlar
Buradan oraya binlerce
Sevgi sözcüğü taşıyan
Telefon tellerinde...
Sırtında ayaz yaslı

Neredeyse aynı gökyüzü
Sıcak aynı sıcak
Entariler içinde
Salınarak Toroslar dan gelen, Kuru.

Nemli Çukurova seması nda gezinen oksijenle

Şimdi bir bahanen olsa
Yağmur durup
Bulutlar çekilse, ağır
Bir şarkı dilimlenir
-gibi
Göbeğin orta yerinden kulaklarımıza.

Belki de;
Aynı kamyona Yüklenmiş cam Sodalarının
Pencereye dönüşen Yansısında gözlerimiz...

İlham alır ressam
Flu yansıma

Hangi gökyüzünde olduğunun
Ne önemi var ki!!!
Sen dilek tutarsın.
Ben
Gökkuşağı olurum...

Ukala ikilemler den
Kurtulur
Sen gülünce.

Eşikten
Sökülen kapılardan