(Yaşanmış Memleket Hikâyeleri)
Şehrin ara sokaklarına akşamdan esintiler bıraktım
Rüzgâr bir hamlede deviriyor muhkem bedenimi
Çınar yapraklarını münzevi bir bakışla bahara salsam
Seninle gülen yüzüme süveyda olup çığlık atarlar
Bir yolcu geçer azığında şehrin sofraları bereketlenir
Helezonik bir nefes alır kıtlık mevsiminden
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta