Belki susarak yazıyorum ben romanlarımı.
Sekiz on yaşında bir çocuktum belki.
Belki de boya kalemidir elimdekiler.
Kağıdım kalbimdir.
Fantastik bir çerçeveye mahkumdur gerçeklerim.
Olamaz mı?
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Teşekkür ederim. Sağlıcakla kalın. :)
Çocuk olmayı özler olduk şimdilerde... Samimi, sıcak ve huzur veren bir şiir.
Tebrikler sayın şair.
Saygılarımla
Teşekkür ederim. Sağlıcakla kalın. :)
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta