Çocukluk Yıllarım Şiiri - Cem Han

Ruhumun derinliklerine inen,
Beni hiç bırakmayan her zaman inleten,
Çocukluğumun en güzel günlerini çalan,
Ruhumu törpüleyen,karabasanlar yaşatan,
Yoksulluk,yoksulluk körpecik dimağıma travmalar yapan yoksulluk.

Dört kardeş,annem ve birde işsiz babam,
Çocukluk ruhumda fırtınalar kopartan yaşam.
Günlük bulunup,günlük yendiği,
Bir avuç zeytinin altıya üleşildiği,
Büyüyüp para kazanıp yumurta yiyeceğim diye yeminler edildiği,
Yoksulluk,yoksulluk körpecik dimağımda travmalar yapan yoksulluk.

Vah benim yoksul geçen çocukluğum.
Ne zaman görsem,pazar artıklarını toplayan çocukları,
Ramazanda zekat dağıtan dükkanların önündeki kuyrukları,
İşte benim ezgin geçen çocukluk yılları.
Yoksulluk,yoksulluk körpecik dimağımda travmalar yapan yoksulluk.

Kim geri verecek çocukluk onurumu,gururumu?
Nasıl sökülecek yüreğime çakılan karamsarlığım?
Vah benim yoksul geçen çocukluk yıllarım.