Dizlerim kanardı yere düşünce
Büyümek isterdim birden bire ben
Böylece sarardı beni düşünce
Sanırdım düşmem ki artık yere ben.
Üstümüz başımız tozlu çamurlu
Olurdu şamarı yerdim sunturlu
Kurtulmuş olmazdık dertten bir türlü
Elbette yanmıştım bin-bir kere ben.
Nihayet büyüdük sağlık yerinde
Hisleri yokladım baktım derinde
Endama bakarsan dursun vitrinde
Diyerek benzedim tam bir ere ben.
Hislerim büyüdü nefsim büyüdü
Her biri nedense şerre yürüdü
Bu defa kalbimi günah bürüdü
Şu haller yüzünden düştüm şerre ben.
Bir güzel görmüştün güzelden öte
Sandım ki kalbime budur reçete
Şeytandan kahreden sanki bir çete
Tutarak günahtan düştüm kire ben
Büyümek kurtulmak değilmiş meğer
Küçücük bir çocuk olsaydım eğer
Yaralı dizlerle kalmaya değer
Demiştim yapmazdım dala-vere ben.
18.09.2024
Kayıt Tarihi : 18.9.2024 21:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bizimle sorunları, dertleri
Ve sorumlulukları da büyütür, oysa...
Bilemedik be usta!
Oysa "en saf"
En mutlu
En sorumsuz yıllarımızdı,
O yüzden hala kaçıyoruz işte
O çocukluğa...
Tebrikler Bedri Bey..
Evet üstadım
Çok doğru teşekkürler
Mustafa bey selam ederim.
TÜM YORUMLAR (4)