Bâb-ı Evvel: Toprağın Hafızası
(“Her yara, toprağın belleğinde çiçek olur...”)
Siirt, 1980’ler
Rüzgâr, kavrulmuş toprakta çırpınan bir duaydı.
Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta