Hiç unutamıyorum çocukluk yıllarımın anılarını
Akşamları bahçeden köye dönüşlerimi yorgunca
Tozlu yolların süpürgesi olurdu çıplak ayaklarım
Çocukluk işte ne demeli kıyamazdım pabuçlarıma
Koltukaltımda taşırdım eskimesinler diye
Gün boyunca defalarca tabanlarına bakardım aşındı mı
Arada bir suyla yıkardım onları oyuncak gibi oynardım
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta