Çocukça Hayaller Şiiri - Sümeyye Akyıldız

Sen başka bir sınıfta,
Sordum sarı çiçeğe ilahisini söylerken.
Bense mavi renkli sınıfta,
Pencereden dışarı bakıp,
Kopardım gerçek hayattan,
Koşardım hayal alemine.
Örülüydü hayallerim tellerle,
Oynardı canım annem benle,
Kardeşim ve abimle,
Uyandırırdı hoca beni,
En güzel anımda,
Çocukça hayaller yüzünden,
Eksik olmazdı,
Merhametsiz hocanın,
Beş parmak izi yüzümden.
Değişirdi iki saatte bir,
Tek sıra halinde nöbetçi devriyeleri,
Okulu kıyaslardım cezaeviyle,
Akşam olunca koğuş yat,
Sabah olunca koğuş kalk,
Talimatlarıyla uyandık annesiz.
Kardeşim ve abim çok zekiydi benden,
Bense duygu yüklü hayalperestim,
Kardeşim o zamanda çok garibandı,
Abimse hep bizi kollardı,
Duramazdım yerimde,
Kaçardım dersten sonra arka bahçeden,
Dolaşırdım gizlice çarşıda,
Karşılaşmamak için hocalarla.
Gezerdim özgürce hafta sonu dağlarda.
Yaş otuzbeş oldu,
Başladım yine bu gün senle,
Çocukça hayaller kurmaya,
Koşuyorsun cennette,
Tatlı tatlı gülüşlerle,
Diz boyu kırlar içinde,
Koşuyorum ardından,
Aşkınla taşan yüreğimle.
Yüzünde nurlar saçıyor güllere,
Ötüyor kuşlar Sümeyye diye.
Uzanıyorsun sırt üstü,
Uğur böcekli kırlara,
Yaslıyorum başımı göğsüne,
Seyrediyorum semaya yansıyan güzelliğini,
Kaplıyorsun bütün cennetimi,
Ne yana baksam Sümeyyem.

S.Y.