O mini ellerinle sımsıkı tuttuğun
Kuru, katıksız ekmeğini,
Buzlarla bütünleşen ayaklarını,
O garip elbiseni, unuttum...
Ama o bakışlarını...
O bakışlarını unutmak,
Bu mümkün değilmiş çocuk...
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta