Güller içinde kimsesiz bir çocuk gözleri çok uzaklara dalan.
Sesi kısık konuşamıyor derdini anlatamıyor anlatsa da kimse anlamıyor.
Kirpiklerinden akan birkaç damla yaş.
Çok uzaktan konuşup anlatmaya çalışıyor haykırarak içindeki isyanı.
Üstü başı yırtık kir pas içinde ama anlı açık onurlu bir çocuk.
X X X X X
Dünyaya küsmüş yaşamına kızmış.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta