anladığım her şey anlamını yitiriyor
ve çamurun üzerinde nal izleri bırakarak
uzaklaşıyor bir atlı.
unutmak ne zor iş,
pişmanlık temize çekmiyor hataları.
“hatırlamak affetmektir” demişti
gözleri görmeyen bir kahin.
artık hak veriyorum düşmanlarıma;
her insan
kendi günahını işler.
bilinçaltıma ait olmayan düşler,
rüyalar görüyorum.
kalbimdeki krizlerin toplamı,
bir mutluluk etmiyor.
çeviri şiirler gibiyim artık, hep bir yanım eksik.
elimi ne yana atsam bir cinayet lekesi.
toplayıp toplayıp azat ettim
içimdeki homurtulu güvercinleri
ve alnımda
evde kalmış birtakım hatıra tanecikleri.
yorgunum, yılgınım ve vazgeçiyorum
tedavime ara verip reçetemde yazanları okumalıyım:
-kapat gözlerini ve sevme.
emredersiniz,
velakin
selen her öldüğünde,
gönülsüz bir piyade ayağından vurulur
bilir misiniz?
sonra bir gül solar, telefonlar susar, cereyanlar kesik
kirpiklerimde bayat bir yağmurun ürkek uğultusu
aynada cesedimi tanırım;
uğursuz,
sahipsiz,
çocuksu.
yerçekimine karşı gelerek seviştiğimiz nikotinli geceler
her gece aynı işkence
ve her sabah aynı günah.
belindeki gamzelerden öperek uyandırmalıydım seni.
ki sevişsek de mutsuzuz
bir baykuşun ötüşü keser
kasıklarındaki varoluşçu inlemeyi.
aşk bir morfindir, hiçbir şeyi düzeltmez
ve sloganların altında büyük yalanlar yatar her zaman.
her şeyin olacağına vardığı yerde tek başımayım;
varan sıfır.
intihar haricinde her şeyi denedim erken ölebilmek için.
şimdi beni yaşamaya ikna et, masallar uydur.
çünkü benim kimim kimsem yok ankara’da
kızılay ne kadar kalabalıksa ben o kadar tenha.
iki yüz yetmiş beş kilometre uzağındayım denizin.
yüzümde kurak bir nem özlemi:
başımı cama dayar uyurum,
uyandığım vakit
göğüs kafesimde kırıştırılmış bir yalnızlık.
istesem bir gülüşünle mutlu olurum,
istemiyorum.
otopsi raporumda yazanları okuyor
gözleri görmeyen bir kahin:
-sevmiş ve gözleri apaçıkmış.
Kayıt Tarihi : 11.9.2025 12:27:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
