Çınar ağacı ve ben Şiiri - İlyas Kaplan

alicenap bir çınar ağacı
barındırır hazan mevsiminin bütün hazinelerini
kozasını delip dışarı çıkmış zümrüt rengi yaprakları
semaya doğru dalları alabildiğince
mutluluğunu seyrederim güneşten inen parıltıların
bu çınarın altından ne zaman geçsem durur dinlenirim

üstümüzde dolaşır bembeyaz bulutlar
bir sevgilinin aşkına tutkun olması gibi bir şey

umut tohumlarını ekerek yorgun toprağına
öyle dağınık sere serpe ne düşünceler gizler
dayanamaz şimdi ona söyleyecek olsam kendi derdimi
onunda çizilmiş kırık bir kalbi var

bir çınarın ıstırabı kaç yıllarca ölçülür
hangi mevsim sancısı bir çınar kadar değerli

kocaman gövdesi zamanı serinletir gölgesinde
ne çok hatıralar düşer gözümüzün önüne
her yaprağından akçeler gibi saçılır gözyaşları
ıslanarak arınırız hatalarımızdan

saçlarımıza ak düşürmüş esen yellerin hoyratlığı
bir kara sevda yaşarız çoğu zaman
gecenin büyülü eli değince gözlerimize

zihnine çivilenmiş devasa bir dünya
bağrında bir fersah boyunca hüzün
fersudeleşmiş en nadide aşk duyguları
şu ahir günlerimde yegane arkadaşım

farkına varmadığımız güzelliklerle beraber
binalar yıkılmış,koca şehir enkaza dönüşmüş
bu mekanda hayat
sadece çınar ağacından ibaret

redfer