Sustun bir mevsim boyu boşluğu dinleyerek
Ser rüzgarlar kırarken incecik dallarını.
Penceremden görürdüm, ağlardın inleyerek
Bağrına basmak için düşen yapraklarını.
Çıplak, yogun gövdenle baş eğmedin ayaza,
Donuk bir heykel gibi beklerken sen yarını.
Satarsın gözlerinin dikkatini, ellerinin nurunu, bir lokma bile tatmadan
yoğurursun
bütün nimetlerin hamurunu.
Büyük hürriyetinle çalışırsın el kapısında, ananı ağlatanı
Karun etmek hürriyetiyle hürsün!
Devamını Oku
yoğurursun
bütün nimetlerin hamurunu.
Büyük hürriyetinle çalışırsın el kapısında, ananı ağlatanı
Karun etmek hürriyetiyle hürsün!
