Bu tren düdüğünü çaldı kalkar
İçindekilerin eşi dostu hasretle ardından bakar
Hepsinin de gözyaşları durmaz akar
Daha ne durur, ne de ardına bakar
Her istasyonda binenler inenler
Kimileri ağlar, kimileri güler
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Gülseren Hanım, yazdığınız eserlerinizi daha fazla kişiye iletmek isterseniz facebook.com/sadebirsevgi sayfasının sağ üst köşesindeki mesaj bölümünden bize ulaşabilirsiniz. saygılarımızla.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta