Çık kalbimden!
Fazla gelmeye başladı ağırlığın.
Çoğu günler
Sebepsiz ağladığın
O zavallı gözler,
Şikâyetçi halinden.
Belli,
Ne zaman canım sıkılsa, aklıma geliyorsun
Ve ne zaman aklıma gelsen, canımı sıkıyorsun...
Yani hep canım sıkkın, aklımdan çıkmıyorsun
Ya da hep aklımdasın, canımı sıkıyorsun...
Devamını Oku
Ve ne zaman aklıma gelsen, canımı sıkıyorsun...
Yani hep canım sıkkın, aklımdan çıkmıyorsun
Ya da hep aklımdasın, canımı sıkıyorsun...
Ver oyuncağımı, hadi git, oynamıyorum seninle der gibi sanki.AZ VE ÖZ DEMEK İSTERDİM. AMA ÖZÜNÜ ANLAYAMADIM Kİ...
Anlatılan bir başlangıç değil sonuç...Kocaman bir noktadan önceki kararlılıkla az kararsızlığın birbirine geçtiği ve acabaların da eksik olmadığı dönem..Sevmeden neden memnun olunmaz? Memnuniyetsizlik sevmeden değil sevmeye olumsuz etkisi yüzünden olmalı ve bu aslında gizli bir sevilme ihtiyacının ortaya konması...Ama galiba şair de emin değil kendinden.Derin bir konu kısa ifade edilmeye çalışılmış ''sebepsiz ağlama'' dışında çarpıcı birkaç nokta daha vurgulanabilirdi diye düşündüm...İlk dize zaten şiiri baştan sonlandırmış...Az kararsızlığa çok çok kararlılık...güzel olmuş..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta