Çık kalbimden!
Fazla gelmeye başladı ağırlığın.
Çoğu günler
Sebepsiz ağladığın
O zavallı gözler,
Şikâyetçi halinden.
Belli,
Seni bildim bileli,
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.
Devamını Oku
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.




Ver oyuncağımı, hadi git, oynamıyorum seninle der gibi sanki.AZ VE ÖZ DEMEK İSTERDİM. AMA ÖZÜNÜ ANLAYAMADIM Kİ...
Anlatılan bir başlangıç değil sonuç...Kocaman bir noktadan önceki kararlılıkla az kararsızlığın birbirine geçtiği ve acabaların da eksik olmadığı dönem..Sevmeden neden memnun olunmaz? Memnuniyetsizlik sevmeden değil sevmeye olumsuz etkisi yüzünden olmalı ve bu aslında gizli bir sevilme ihtiyacının ortaya konması...Ama galiba şair de emin değil kendinden.Derin bir konu kısa ifade edilmeye çalışılmış ''sebepsiz ağlama'' dışında çarpıcı birkaç nokta daha vurgulanabilirdi diye düşündüm...İlk dize zaten şiiri baştan sonlandırmış...Az kararsızlığa çok çok kararlılık...güzel olmuş..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta