Ağır ol, kimse kaldırmasın.
Çığlıkta, sukûnet ol, kimse duymasın.
Toprak ol, nefsin her daim uyanmasın.
Az konuş, sessizliğin altın olsun.
İnsansın değerini bil, adem olasın.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
