Herşey...
Gözlerimizin önünde oluşurdu da..
Biz yine de göremezdik..!
.
At gözlükleri takardık gözlerimize,
Birer bakar kördük...
Kaldırıpta başımızı
Bakamazdık tepemize..!
Bakamazdık nedense..
Ne sağımıza,ne solumuza,
Bakamazdık çevremize..!
.
.
Bizler..
Hep uslu çocuklardık..
Pusupta bir köşeye,
Nefes bile almadan
Otururduk sessizce.!
Oysa...
Kışın o ayazında,o soğuğunda,
Karlar altında..
Mehmed'imin elleri donarken
Kaya kovuğunda,
Bizler..
Kestane kebap yapardık,
O gürül gürül yanan soba korunda..!
.
.
Hele o Ağustos sıcaklarında,
En alasından meşrubatlar
Alkollü,alkolsüz,
Oturur da serinliklerde,içerken kana kana..
Hiç gelmezdi aklımıza..
Mehmet'ciğimin matarasında suyu
Çantasında azığı varmı acaba
Bildiğimiz en iyi şey;
Eğer bir Mehmed'in
Başı düşer de önüne,şehit olursa,
Allah'tan rahmet diler
Şehitlerin ölümsüz olduğunu
Dağlara taşlara gururla haykırıdık..!
.
Ve bizler..
Günü kurtarmak,
Bir günü daha rahat yaşamak
Adına....
Gerçeklerden kaçırsakta.
Gözlerimizi...
Ne kadar umursamasakta..
Duymak,görmek,bilmek istemesekte
Vicdanı kara o insanlar,
Onlar varya onlar...! .
Getirip getirip yığarlar tepemize..
O kara,kap kara bulutları..
.
.
Ve..
O kara bulutlardan...
Kara kara karlar yağar..
Birikir başımızın üstünde.!
.
Bugün birkez daha..
'Bak ben yine geliyorum'diye diye,
O dayanılmaz acı
Çığ olup düştü yüreklerimize..
Yine biz parçalandık,kar altında
Yine biz ezildik....
.
Mahmut M. Özdemir.
11.10.2015
Kayıt Tarihi : 11.10.2015 09:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (35)