Ciddi Hayal Şiiri - Emel Güz

bu kent bana seni unutturamaz
çünkü onu çok iyi tanıyorum

görmediği birinin hayalini nasıl kurar insan
dilenci günün sonunu nasıl getirir
nereye saklanır güvercinler yağmur yağınca
işte geliyorum
canımda sır ve yarı istridye
kötü bir öğretmendir ama
herkesçe sevilir hayat

birbirini yaralayan iki gerçek gibiyiz
kendinden başka yol bilmiyor sokaklar
dağıtalım resmimizi karakollar yanılsın
zaman dört ağlayışlık bir mendil
küçüklüğümüzü ve tüm yalnızları
güzelliğimizle kandıralım

ne zaman çalsam kapını senin
rehin bırakır ayaklarını çilingir kadınlar
göğün deliğinden fırlatırlar
aşk'ın alevden çamaşırlarını
yanlış zillere davranırım
daha bitmedi mi bitmedi mi
bir çocuk gibi sabırsızım
bu ilk yolculuğumda

aldırma
yanmam gerek korunmak için ateşten
sıkılgan bir yatakta kurmuş
annem benim hayalimi
oyunlarla varoldu dünya bile
şimdi yalnızım
güvercinler eteklerime saklandı

denizi olanlar mavi gülüşlüdür evet
ama ben bir yakamozdum
dikiş tutmadı
yürekleri sökülünce dağıldı çilingir kadınlar
bulutlar saçlarıma yığılıp kaldı
elbet terk edilecektim
körebeyi bile ciddiye almaktan

bu kent seni bana unutturamaz
çünkü onu çoktan unuttum