Dağılıyor insan aşktan
Böyle tüy gibi
Kurumuş çiçek poleni gibi
Küçücük tohum gibi
Ufacık bir nefes yeter
Onu un ufak etmeye
Hassas kalplerde kökler yüzeydedir
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta