Cennet...cennet dedikleri...
Bir kaç melek...bir kaç huri...
Yunus Emre ne güzel söylemişti...
Oysa...zor olan neydi? ...
Solmayan yeşilleri...korumaktı...
Bitmeyen yemişleri...toplamaktı...
Mest etmeyen içkileri....yudumlamaktı....
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
insan olmanın değerini bilemeden ömrünü bitirenlere gitsin bu şiir.
Haram yememek,yalan söylememek ,doğayı-yeşili korumak...........Bir insanın sahip olabileceği en üstün özellikler bunlar. Ne güzel yazmışsınız! Yüreğinize sağlık....
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta