Bizi seyreden,
Denizler birden yanardı.
Güneş üstümüzde,
Bize bakarak ağlardı,
Oysa sen,
Hiçbirşey olmamış gibi,
Kendini bende unutur,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Ne kadar ince bir sitem,ne kadar naif bir anlatım tebrikler.
tebrikler . çok hoş kısa ve öz.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta