Cebbar Korkmaz Şiirleri - Şair Cebbar Ko ...

Kalê Dîn
Ez kal im, kalekî dîn im
Lo min ra tifîngê bînin
Welatê min şer derketîye
Ezê çîyan bilivînim

Kızgınlığımda pişmanlığa yer yoktu
Öfkemde kayboldum
Sildim adını hafizamdan
İntikam alacaktım kaybettiğim zamandan
Seni bir daha aramayacak
Hiç kimseye sormayacak

Rüyalarımda
Hep çocukluğumda karşılarım babamı
Hiç öfkesi gelmez aklıma
Babamın gök gürültüsü misali haykırışı
Şimsek çakar gibi tokadı vardı
Babam tarla sürerken ekmek götürürdüm

Ne din ayırırdı nede imanı
Herkese açıktı onun mekanı
Ayırmazdı insandan o insanı
Bilginler içinde birdi mevlana

İnsana insanca değeri veren

BANA BİR TÜRKÜ SÖYLEYİN

Bana bir türkü söyleyin
İçinde anadolunun yaşamı olsun
Bana bir türkü söyleyin
Buram buram anadolu koksun

Bu son öpücüktü
Dudaklarım da yanağının sıcaklığını
Gözlerimde ayrılığın ıslaklığını bırakan
Bil ki bu dokunuş
Aklımdan gitmeyecek hiçbir zaman
İnsana en acı veren

Sen bilmezsin
Damarlarımda neden kan yerine
Hasretin dolaştığını
Gözlerimden yaşlarımın
Neden kaynar aktığını
Hayallerimin neden ağladığını

Ben kendi halimde dertsiz biriydim
Seninle göz göze gelmeden önce
Sevdadan habersiz aşkı bilmezdim
Seninle göz göze gelmeden önce

Dilim kalem oldu göksümse defter

SEVDA OKYANUSA DÜŞSEYDİ
Sevda okyanusa düşseydi
Onu ben kurtarırdım boğulmaktan
Çünkü sevda için okyanuslar oluşturan
Bendim ağlamaktan
Bendim sevdayı ruhunun tüm topraklarına eken

Hayat bir komedi
Dünya bir sahne
Dünya sahnesinde her kesin bir rolü var
Kimi kerem olup düşer yollara
Kimi Ferhat olup çıkar dağlara
Kimi kör oğlu gibi başkaldırır beylere ağalara