Cayan Yeller Şiiri Şiiri - Ender Özbay

bir rüzgar gelip
penceremde oyalandı bir zaman...
ıslığı yoktu...

kahve dediğin acı olmalı,
çiçek dediğin şöyle iy'ce kokmalı
çocuk dediğin koşuşup sıçramalı
diye söylenip
vardım yanına:

sen bir rüzgarsın oysa!
kumların tanesi neden sayılı? ..
niçin yapraklar ağaçta hala
bu sonbahar gününde? ..
ya şimdi güller
güllüğünden cayarsa,
ana analığından;
ferhad cayarsa
ferhad'lığından şimdi? ! ..
nic'olur dünya!
dedim
gözlerimden taşan
uçurumsu korkuyla.

tınmadı.

işte yüzüm
işte sabah...
yalanım varsa! ..

ender özbay
(Varlık, kasım 2002, sayı 1142)