Çatlak Zeminde Sızıntı Şiiri - Gülsüm Kapan

İncecik bir yerden sızdı dünyaya
Bekler gibiydi herkes onu
Bekledi yıllarca
Oysa döndü dolaştı dünyayı
Durmaya hevesi yoktu
ya da mecali

Yorulmadı, dinmedi
Belki de kendine yer edinemedi

Kedileri sevdi,
Ruhu onlara benzerdi
Aralarında hoş bir uyum vardı

Saksıdaki çiçekleri anlardı
Kökleri güçlü sanırdı
Bahar bitince
Tüm dalları budadı

Büyük bir isyanı vardı
Muhtaçlığı kendisiyle çelişirdi

Gidişlerdeki ahenk
Onu hep cezbederdi
Düştüğünde
Yaşadığını hissederdi

Dilinde aynı kelime filizlendi:
Bitti

Her bir zerresi
Derin bir acının kefili

Sessizliği tanıdı
Sevmedi, bir daha da dinlemedi

Saati yoktu
Geç kalmamak için hep erkendi

Sakindi,
Anlatacak ne çok şeyi vardı
Saatlerce dinlerdin
ama öğrenemezdin onu

Belki bir gölgeydi hayatında
Görünür bir çizgi
Üstüne basmadan gitmeye çalıştığın yol

Oyunu kaybettiğinde,
Yok sayılmaz bazıları
Orada bir yerde görürsün

Unuttuğunda hissedersin
Unutma:
Sen her yerdesin