Canım Yanıyor... Şiiri - İbrahim Eroğlu

Sana öyle alıştım ki,
Güneydoğu'nun dağları bile sevimli.!
Kokun var ölümcül dönemeçlerde,
Yollarda gözlerin el sallıyor.

Sana öyle alıştım ki...
Uykularım sana bölünüyor,
Fallarda hep sana yolcuyum,
Turkuaz rengi tişörtüm hala ıslak,
Gözyaşlarını saklıyor, sol yanı.

En arınmış hislerimle sendeyim,
Ağustosa değil kızgınlığım,seni alan otobüslere
Hala sımsıkı avuçlarım,kokun gitmesin diye...
Sana öyle alıştım ki...
Öğrencilerime gülemiyorum,
Yorgunum ama hep koşuyorum,
'Ne oldu sana' diyor çocuklarım..
Utanmıyorum ama susuyorum!

Sana öyle alıştım ki,
Dağlar seni doğuruyor her sabah,
Batman'da, Şirvan'da, Gediz'de...
Deniz seni saklıyor her günbatımında,
Bodrum'da, İstanbul'da, Amasra'da...

Çığlıklarım yaralı,
Bağırmalarım sessiz ve renksiz!
Füsunkar gülüşün nerde?
SANA ÖYLE ALIŞTIM Kİ...
CANIM YANIYOR.!
Gece, şiire yetmiyor, yetmiyor...