Kara bir çocuk alıp, götürmüştü peşinden,
Geldi İstanbul lara, kopmuştu ailesinden,
Kağıthane dediler, geçti cenderesinden,
Giydi elbiselerin, hem de sükselisinden.
Koca adam yaşattı, onu büyük şehirde,
Bazen sinemalarda, bazı gün de sahilde.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta