Canan Cana Süngülü Şiiri - Özdemir Aydın 2

Nergisi, gülü, sümbülü, zar eyledim bülbülü,
Aşkına düştüm düşeli şol yüreğim sürgülü,
Bıraktın bir başıma, gönül bendim süngülü,
Yokluğun cana vurur, canan cana süngülü.

Yerden yere vuruldum, atıldım zındanlara,
Pişmanlık fayda etmez, nefsine uyanlara,
Gönlümü ateş sardı, vay içinde yanana,
Yangınım dağa vurur, taş dağıma süngülü.

Açılmış güllerimi yoldular bahçemde daldan,
Koklayıp, saramadan soldular mah cemalden,
Sazımın tellerini kırdılar bam telimden
Parmağım şelpe vurur, şelpe cana süngülü.

Seneler geçti artık yüreğim piri fani,
Kapımı çalan gelsin, o güzel piri fani,
Gözyaşım şarabidir mest olsun piri fani,
Kadehim keder vurur, kader cana süngülü.

Dağlandı Kul Aydıni, yandım ha yandım,
Külüme gül dikmeyle soğudum sandım,
Ben seni kalbime gömdüm ha gömdüm
Ölüşüm cana vurur, canan cana süngülü.