Canan Uncu Şiirleri - Şair Canan Uncu

Bir tepenin başındayım şimdi.
Uçsuz bucaksız bozkır da.
Gözyaşlarımla dokuduğum
İnce bir ipek misali,
Umutlarımı, hayallerimi,
Bağlıyorum dilek ağacına.

Yalnızlığım vurur karaya her gün,
Kaybolmuş yüreğimle birlikte.
Yalnız koylarda sabahlayıp,
Issız kumlar arasında
Kaybolan gençliğimi arar dururum.
Mehtaplı gecelerin ışığında,

GİDİYORUM
Gidiyorum buralardan
Bavuluma koydum yalnızlığımı,
Yaşanmamış sevdaları.
Aralara sıkıştırdım kaybettiğim umudumu.

Küstüm!

Artık konuşmuyorum seninle,
Yoksun artık hayatımda
Bırakıyorum seni umutsuzluklarınla
Hayal kırıklıklarınla

Aşk var mı? Bu hayatta.
Adına şarkılar söylenen,
Şairlerin kaleminin sesi,
Yüreğinin atışı olan,
Aşk…
Gerçekten var mı?

Söyle Aşk
Aşk!
Sen ne baş belası bir şeysin.
Ne ismin belli adı konan
Ne cismin dokunulabilen
Bir kandırmacasın belki,

Ziyan ettin bizi be sevdalım.
Her gün parçalayıp yüreğimi,
Aç köpeklerin önüne serdin.
Kanlı gözyaşlarım,
Yol yapmışken yanaklarımı kendine,
Sen bizi ziyan ettin…

AÇ KAPILARINI YÜREĞİM

Gecenin koynundayım şimdi,
Yanımda titrek bir mum,
Elimde sabırsız kalemim
Akmak istiyor boş sayfalara.

Aşkın Anlamı
Aşkın içine ne kadar çok yalan sığınır.
‘’Seviyorum…’’
‘’Aşkından ölüyorum…’’diyenler,
Bir bakmışsın ki aşka doymuş
Dönüp arkasını gitmiş.

Ey can dostum
Biz böylemi ayrılacaktık seninle
Sözümüz böylemiydi.
Bir sarılamadan helalleşemeden.
Ey can kardeşim
Erkenden göçüp gittin be bu insafsız hayattan