Canan Onuş Şiirleri - Şair Canan Onuş

*
Dargınsın biliyorum, seni ağlatan geçmişe
Hayaller firarda, umudun kapanmış geleceğe
Kaderim buymuş diye unutmak istesen de
Sinmiyor bir türlü yüreğine, sinmiyor işte.
*

Yıllardır dimdik ayakta durdun yıkılmadan
Ömrümce umutla bekledim, hiç bıkıp usanmadan
Bilemedim hiç, neden böyle suskun kaldı yüreğin
Yoksa var mıydı bir nedeni benim bilemediğim
Senin de hiç kimselere döküp söyleyemediğin

Dur hele dünya dur,
Sana söyleyeceklerim var.


Ne kadar hayal kurdumsa, hepsini çalıp gittin
Hayalsiz dünyamı kupkuru çöle benzettin

İntiharım oldu gidişin, akmaz oldu damarlarımda kanım
dinmeyen senfonisi efkarımın,sonu gelmeyecek sandığım aşkımın
nasıl kaydın avuçlarımdan anlayamadan
koparıp aldılar sevdiğim seni hayatımdan
sensiz yangınlara düşen yüreğimi söndüremiyor gözyaşlarım

bahçende yas var gibi

boyunlarını büküp,

sararıp solmuş bahçenin çiçekleri

Düne haber saldım gelmedi yine
Dedi, sana dünü yaşattım, bu ısrar niye
Yazık oldu yalanlarla geçen ömrüme
Ah kader ne zorun var senin benimle
Gözlerim gülmelere küstü, içim yanıyor
Geçmişle hesabım var vaktim daralıyor...

O yana bakma laf olur, öyle giyinme söz olur
Böyle buyurdu atalarım. Elbet emriniz olur.
Ama daima derinlerde saklı kaldı çılgın tarafım
Şimdi ardıma bakıyorum da yaş altmışı aşmış
Anladım ki bu yürek hiç kendimi yaşayamamış.

tarlalarda ekin ektik
ekin biçtik
tarlanın bir köşesinde
bebelerimiz ağlayınca
süt verdik besledik

Aklım diyor ki geçmişi geçmişe terk et
Yarın için yüreğinde mutluluğu yeşert
Güzellikler gelecek günde, hep umut et
Bir gün mutlaka çalınacak kapın, sabret.
……Ne sabrım kaldı artık taşını çatlatmayan
……Ne de gözümde yaş, her an damlamayan

Özlediğim anılar sarıp sarmalasa da yüreğimi
Ben, benim olmayan bu hayatta yok oluyorum
İçimdeki çocuğu yitirdim ona da soramıyorum
Sadece geçmişime sarılıp, onunla avunuyorum.