Canan Ereren Şiirleri - Şair Canan Ereren

Ağaçlarımız kül oluyor
Yüreğim buna dayanmıyor
Gelecek korkusu beni uyutmuyor
Yarın neler olur bilinmiyor.
Ülkemin yeşili alevlerle boğuşuyor
Çaresizlik beni bunaltıyor

Onlar yanlış sevdiler
Bencildiler seni düşünmediler
Kendi doğrularını meziyet zannettiler
Seni felakete sürüklediler.

Bebek ağlayarak geldin dünya'ya
Sanma ki hayat hep acı verecek sana
Kıvanç adın
Seninle Kıvanç duyacak yakınların
Gökkuşağı tüm renkleriyle
Kuşatacak seni unutma sakın.

Pişmanlıklarını zarfa koy uzaklara postala
Papatyalarla çık yollarıma
Bıraktığın acı kırıntıları topla
Gözlerinde gülümsemeyle gel

Gençlik rüzgarlarım esiyor nerede güzel sevgiler
Hatıralarda kaldı saygın kişilikler
Büyük aşkları kader kıskandı ölüm aldı ellerinden
Vefalı aşk görmedim hep yalnız gönüller.

Yüreğimin köşesine sıkıştın
Nefesim tükeniyor oksijenim sensin
Bir bilsen nasıl sebepsiz yaşantım
Söylemem duyma ya duyarda gelirsen.
*
Çağırmadan gelmelisin anlamlı olmalı sevinçlerim

Sessizliğimin sesi
Hıçkırığımın sebebi
Ömrümün bedeli
Pişmanlığımın son perdesi
Görüntümün çerçevedeki hâli.

Yeşille sarıyı buluşturan mevsim
Tabloya hüzün yansıtan senmisin
Duygularım renk aldı canlandı yürek
Sonbahar eylülü bana getiren
müjdesin.

Gözlerimde nem bulutu
Yüreğimde sevgi yağmurlu
Başımda karlar buz tuttu
Söyle yürek sesim yolun hangi mevsime doğru.

Kimler üzmediki beni
Kendilerini dev aynasında gördüler
Güldüm geçtim hallerine
Cüceydiler oysa şimdi kaf dağında sürgündeler.