Nilgün Berbergil - Can Kırıkları Şiiri - ...

Kimin parmağı yok ki bu tükenmişliğin, bu yalnızlığın CAN KİRİKLARİnda. "Umut" ya da "ceza" değil artık bu omuzlarimdaki Sisyphus işkencesi , "insanın hiç bitmeyen kahramanca yaşam mücadelesi" de değil. Toprak kendisi kayıyor ayaklarımın altından artık, gök kendisi çekiliyor başımin üstünden. Anlam da anlamsızlık da geride kaldı, soğumuş bir cehennem gibiyim, yüreğim yanmıyor artık.