Çamaşır Makinesi Şiiri - Kumru Almacak

bazı şeylere inanmak zaman alıyor
ne garip, değil mi?
belki birkaç saat önce
ellerini tutuyordum
belki birkaç gün önce
kahkahalarla gülüyordun.

şimdi kar düşmüş üstüne.
ben buna nasıl inanayım?
ellerim kaybolurdu ellerinin içinde,
seni nasıl yuttu böyle?

kocamandın sen.
yoksa dünya daha mı kocamandı?
bilmiyorum ki, ben hala ufacığım
görebildiklerimden fazlası mı var,
ve sen…
gördün mü tüm hepsini?

ben küçük kalmak istiyorum
görmek de istemiyorum
dünya bilmesin beni.
belki o zaman,
senin gibi beni de yutmaz.

ağlıyorum
hem de korkmadan,
bağıra bağıra.

çamaşır makinesi öyle gürültülü ki
dünya burada bulamaz beni.