Cam Kiriklarina Sizip Yansiyan Can Kirgi ...

Yaşanmış ve yazılmışların daktiloya düşmüş bulanık alfabesi kağıttan dosyadan silinse bile, yabancı kanatlarda hükmü nafileden öksüz çırpınışlardır, sahnesi dağılmış mor bir kasırga ve dikenli bir çelenk gibi orda burda hayattan kopan parçalarla sergisiz salonsuz sunumlar namına insan suretinde savrulmuş serpilmiş küçük hikayeler toplamının hususu hevesi ve hissesi .

Nizah fitne fesatlık bozgun ve yıkım kaynatıp kudurtan günümüz formatlı insan tipinde, seyir his heves beklenti ve başka kafaya fit olmayan kendini aldatmaya tatmin olma ihtiyacını doyurma muhtaçlık merakının alt seviyesine inen bulaşan her kimse, bütün sağlıklı duyarlı damarlarını öldürdüğü sebebiyle geriye boşlukta ve açıkta kalan hastalıklı urlu iltihaplı kör bozuk kirli zehirli gerici cahil ilkel kapalı karamlık sorunlu düşüncesiz gelişmemiş içgüdüsel refleksli ve her kişiliksiz meziyetsizlikten mikrop taşıyan düşük ayarlı ve aşağılık tıkanıklıktan konuşur davranır.

Sadistliğin ve sapkınlığın adı adresi zaten orasıdır, bir iken iki üç beş on derken bir noktadan sonra kendine dahi sözü iradesi geçmeyip hiç bir müdahale kontrol ihtiyat dinlemeksizin bağımlılığının esiri olarak her türlü azgınlığa yol ve meydan vermesi insanın.

Arıza ve sorun tetikçisi, iletişim özürlüsü, saplantı bağımlısı, gösteriş güç şiddet kavga nizah şekil imaj ve kamuflaj meraklısı, algı bilgi kanun kural mutluluk sorumluluk dayanışma sorgulama ve hesap verebilme muhasebesinden kopuk ve kesat, kavrama liyakatinden ve anlayışından yoksun buraya mukabil ve müstakilden..

Ehil, evcil, saygın, onurlu duyarlı vicdanlı ve sorumluluğunu yitirmiş her türlü yozlaşma bağımlısı sadistlik hiç bir yerde huzuru bağı aidiyeti insanlık payı değer katkısı ve mutluktuk çıkarımı olmayan savrulduğu her İLKE , gerici, hastalıklı ve sorunlu yabaniliği Özgürleşmek diye adlandırır; bütün yıkıcı ve bulaşkın bozulmalarla kirlenmiş gösterişliliği tamahkar doyumsuzluğuyla içgüdülü dürtü kökenindeki “ kendi ölür gözü çöplükte kalır” saplantılarından asla sıyrılıp vazgeçemez.

Fitne fesat bencil saplantılı kaprisli hırslı sahte ve iki yüzlü yarışlara eşyalar çarşılar dekorlar ve kendi kendini kandırıp tatmin etmeye yalan dolan ve riyaların bahaneler tesellisini uydurarak dengesini kaybetmiş eksensizlikte tutunmaya çalışan dayanıksız tüketim maddesi halini almışken vitrin arkası yalnızlık trübününe soyut sıkıntılı ve kaba taslak piyesler oynatıp yaşayan insan modeli, tedavülden kalkmış çocukluğun her gün dinmez ağıtlar kayıplar kimsesizlikler ve sancılar içinde dolanıp dönen kıvrımlarından gün gibi aşikara hızla eskiyen ve yüzyıllaşan yılgın bezgin mutsuzlukların ha bire hiç giyilmedik azap çamaşırlarını örer dokurken müşküldeki muğlak ve donuk muamma…
Her nispetçi çıkarcı kibirli üstenci ve kıyasıya yarışçı sahtelikten yorduğu kırılgan alıngan içli yaralı kime gitse sokak lambaları gibi ay ışığında ayazda kalan yapayalnız ve yazık ömrünü konduracak dikenli dallar arayan halendeden genç kız ömrünün hem diken bağı hem de goncasından gülüymüş, dışı güler, içi kan ağlar ahu zar incesi ışıltılı, buzul ve kristal kabuklar altında günlüğünü hep sayfası ruh renginde kömür karasıyla deftersiz kalemsiz siyahlara yazarak, ılık ve sıcak göz yaşlarını yağmurla dertleşir, sırrını rüzgara dokur, suskunluğunu kırmızı rujlara, yitikliğini sessizliğe ve hiç kimseye döke saça, günden geceden kalan sevişmeyi ve sevilmeyi bekleyen gül tomurcuğu rengarenk hasretiyle çiçekleri giydirir kuşandırırmış bıkmak usanmak bilmeyen her saniye her gün. Benden tanımaz bilmez haberi yokmuş ammaa.. Aşk doğsun büyüsün dinlensin avunsun dünya toprağına ve sonsuzluk sevincini donansın gezsin, her geceyle sarılıp kucaklaşan günaydınlarla adı sanı bilinmez sevgiliye düş kursun, kullanılmadık ladesler ateşleyip tutuştursun hayat diye en çok da çiçekleşen kalbinde her saniye her gün . Durmaksızın çığlığı dinmez ahu zarlara sarıp sarmaladığı üzülen ömrünü doğurup kanatan sızıdan sancıdan yaparsa ve olsa olsa, bütün hesaplar buyruklar ve kalıplar dışı göz ve gönül kamaştıran sihrin büyülü tükenmez kaynağından kendine sevgili olanı Aşk yaparmış.

Beyazlıkta birbiriyle hem kucaklaşan hem de kıyasıya yarışan ikilemlerin tümü kapsayan kümesiymiş kavanoz ve su, beyaz odalar ve perdeler, pamuk ipliğine bağlı kozalar ve kördüğümler. Lakin bu bir yanılsamaymış her maddenin kendi tabiatında huyu sicili arzusu işvesi asiliği uysallığı karlı durulu isyanı yahut kabulünün olduğu. Yanılı doğrulamaktan öte gelen, tüm dünyaya gösterişini gücünü ispatlamak için kendi kabuğu maskesi ve kalıbıyla kıran kundaktan mezara kadar kırana yarışan…
Bir şey iki yerde bulunabilir kadar yakan yanlışa tanah ve tenezzülün çizgiyi geçtiğinde yarısı orda yarısı burdadır…

Ve burası amansız bir kostüm kumaş süs dekor ziynet salon çarşı galeri yanar dönerliğidir kendini insan yerine koyan eayalaşmalarla tasarımlanmış soyut düzlem ve buzul parlaklık..

Geceyi su yüzüne çıkaran YAKAMOZLAR gibidir dokunayı kendine hem şahit hem kılavuz hem de zindan nöbetçisi tutarak…
Ve bir ılık kırılması kompozisyonu, her sancılı defileden ve her senfonisi biten şemsiyesiz üstsüz başsız sağanak seyirden sonra, çay saatine yakın kahve deminde sırılsıklamlığını adı bilinmez sevgiliye mektup diye yollayıp camekanlar ardına bırakan. Hüznün ve sevincin her iki halinden sevgili hali hazır Buzlu Cam yansımasında CAN kırıkları ve kırgınlıklarıymış, ondan gayrısını aynı dalda hem gül hem diken olan hükmü cevherden, kıvılcım ile tutulmuş korlanmış ateşi yakan külü soğutan, insanı hayal ile gerçeğe aynı hasret hüner heves arzu ve tutkuda yaşama sevincine yaparsa gören duyan bilen serveti kudretiyle Aşk yapar.

Benden gerek haberli gerek habersiz hüznü ve sevinci CAN KIRILARIYLA işlengili örgülü vazo güzeliyse bile, ışık salkımlarıyla salınıp süzülen akıbetine gıyabına sonsuz selam ve sevgiyle.

Ekim/25