Calarsaat Yankisi Şiiri - Seyfi Karaca

Zamana dengi sigmayan
Tam da oralarda biryerden ayrilacakken kirilan kayistan
Korsan karayellere kordon koparan firar
Bulgur cekmis düven dönmüs orak calmis harmanlarla esip esmelenen
Cigirsiz ve sarpaya düsüp tozun topragin arsiz yüzünü
Gelip gidenler arasina kalabaliga karismis sarkac dönen zemberek
Sessizlige kadar süzülen bahar rüzgarlarinin akasya daliydi
Cagla kundagi zerdaliydi asmalar
…ve insan kendine emsal irgat esgali
Caginda güzelligin ömrüne yikanip yunuyordu su,damda yaz..
Nazli diyar esip tütüyordu bag bahce, yaylada yazida gelincik
Firik vurgunu her salkim bayir papatyasi bembeyaz ve cakir dikenine
Cikrigin carki dünya ugruna düsmüs dag dere ev ocak ve esikten
Cayir cimen haziran yanigi mevsimince kavruk cerciyken
Gün geceye varip safak sökene kadar devresinde dolunay
Sönmek bilmeyen küllerin tutusmus sevinci hasrete bulandi
Ismi delisine narciceginde kaldi
Hükmü hemence hazan calarsaatin..

Mayis / 18