Çakma Gandi Şiiri - Kasım Kaplan

Bir ademdir ismine tam zıt gider
Kemalattan uzak”Ben Kemalim” der
Keçesiz külahsız bir sürü güder
Daha kurt görmeden dağı terk eder.

Çakma Türk’tür benzetirler Gandi ye
Dostlar kucak açmış buna can diye
Kümesi satarlar koca han diye
Övünür kendini tüccar zanneder.

Bizim köyün kuzuları çobansız.
Git otlat deseler korkar tabansız
Aklı kesmez bir söz söyler apansız
Önce söyler sonra hemen çark eder

Ayıramaz soğan ile tereyi,
Yoklatırlar azgın akan dereyi.
Yuttururlar kaplan diye fareyi
Aslan avı için deryaya gider.

Deve kervanında en önde gider
Kandil Dağlarına rehberlik eder.
Önce pisler sonra döner seyreder
İçinde kırmızı boncuk var sanar

Karıştırır Avrupa’yla Asya’yı
Haritada gösteremez Rusya’yı
Verirler eline birkaç dosyayı
Sallar durur çok yolsuzluk varmış der.

Acımak gerekir adama günah
Ne hallere düştü yazıktır vah vah
Körler arasında şaşı padişah
Böyle bir güruha başkanlık eder.

Şapka takar köylülere benzemez
Şalvar giyer uçkurunu çözemez
Mahallede tek başına gezemez
Yol şaşırır başka yerlere gider.

Kamera şakası işlem hatası
Bazen çok komiktir canı çıkası
Kırk santim ancak var onun çıtası
Altından geç derler, o sırık ister.

Aklına geleni söyler çekinmez
Eksiklik doğuştan derdi çekilmez
Bal şerbeti yapsa gene içilmez
Kendi içer sonra baldan tatlı der.

Şövalye ruhludur hep meydan okur
Ateşsiz kaynıyor hep fokur fokur
İpliksiz, tezgâhsız kilimler dokur.
Pazarı bulamaz hep ziyan eder.
Kasım KAPLAN