Dudak büker anılar, ağlamaklı çocuk gibi.
Yetim kaldı bu hayat şu çileli boş dünyada.
Yaşlar akar gözlerden tane tane boncuk gibi.
Gönül inler, his ağlar; kulak veren yok feryada.
Sensizliğe yerinmem, bir şey değil çekme tasa.
Omuzladım ezelde, ben bu yüke alışığım.
Kamyonlar kavun taşır ve ben
Boyuna onu düşünürdüm,
Kamyonlar kavun taşır ve ben
Boyuna onu düşünürdüm,
Niksar'da evimizdeyken
Küçük bir serçe kadar hürdüm.
Devamını Oku
Boyuna onu düşünürdüm,
Kamyonlar kavun taşır ve ben
Boyuna onu düşünürdüm,
Niksar'da evimizdeyken
Küçük bir serçe kadar hürdüm.
