Ara sıra alsam da senden haber,
Öyle gösteriyor ki gelişmeler,
Sevsek de birbirimizi,
Bir şeyler bitirecek hikayemizi.
Ünlemle,virgülle kaybetmeye yok gerek vakit,
Her gün ölmektense,koyalım gitsin noktayı bu sefer.
Önce düşen düştü, kelim göründü
Sonra kalan üç-beş saça ak düştü.
Erkekliğin çokluğuna verip avunduk!
Alnımızda derin izler oluştu
Yanaklarım sarktı etim buruştu
Olgunluğun arttığına verdik avunduk.
Diyelim ki ateş beni yakmıyor,
Kutup soğuklarında çıplağım, donmuyorum;
Mikroplar girmiş derime, bir tek çıban çıkmıyor,
Bir kuşum, havadayım; hiç bir dala konmuyorum;
Yürümüyorum, koşuyorum ha bire,
Bir adımda varıyorum her yere.
Hava sıcak ve camı tam açık yatak odamızın,
(Biliyorum evi aynı durumda hepinizin)
Hafiften inliyor vantilatörün pervanesi,
Hala zorlanıyor almakta insan nefesi;
Zor dalıyorum uykuya
(Yolunu kimse öğretmedi sıcakta kolay uyumanın)
Sırf "iyi insan" desinler diye iyi bir insan olarak yaşadım hayatı,
Bu yüzden olsa gerek,benim olmadı hiç bir yarış atı!
Buna rağmen,kendimi çok kirlenmiş hissediyorum;
Yaşadıkça,yaşlandıkça daha da kirleniyorum.
İstemiyor,"Beni artık teneşir paklar!" diyorum.
Her telden müziğe uydurup ayak,
Çılgın bir dansçı olurdu yüreğim ellerinde.
Mesafeler kısalırdı senin yollarında,
Zaman su olur akıverirdi kollarında.
Bahar bir mevsim, sen dört mevsimdin,
Yaşam mümkün,ölüm vacip
O'nun ipi en sağlam ip;
Emanettir her şeyimiz,
Ol Muktedir gerçek sahip.
Sen bana bakma!
Akılsız adamın tekiyim işte…
Saçım kalmamış başta
Aklar çoğalmış kaşta
(Yapabilsem, kebapçılıkta
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!