Büyük İnsanlık 2 Şiiri - Mehmet Tekerek

Büyük insanlık 2

kendini büyüttükce büyüttü insan
tanrılığa yürüdü
hatta tanrıya meydan okudu
kendini tanrı yaptı
buna inandı
yıkmak istedi herşeyi
bütün çiçekleri söktü kökünden sonra
herşeyi kanattı
su yerine kan içti
geride birşey kalmadığında
ölümle yüzyüze geldi
ve
ölüm herşeyi kapladığında sustu
ağlamaya başladı
ve kendini anlatmaya
insanım,
dinmeyen acıyla doluyum
kan içme çılgınlığım beni bırakmaz
gücüm beni sarhoş ediyor
tanrılığa yücelmek yetmiyor
kendime kurduğum cennetleri cehennemleri de
yerle bir ediyorum
ne tanrılığım
ne yücelik ne de saraylar
iyileşmemin bir ilacı yok
mutlak olan şu ki
yok etmeliyim kendimi

Hiçlik
ah şu köleler
tuhaf bir mutlulukları var onların
köleliğin bayrağını kimseye kaptırmadan koşuyorlar
mutluluk onların
şarap onların
acı onların
Tanrı yine onların

Ben ise
güç bende

yine de ben
hem ölümsüzlüğü istiyorum
hem de yaşamaya dayanamıyorum
şu köle dünyasında

insanlar
aşk ile yüceltiyorlar beni
gücüme tapıyorlar
ayaklarımın altına atıyorlar kendilerini
bir yarışla
ölmeye hazırlar benim için..
kıymetsiz...