Büyüdün Artık Şiiri - Kasım Kobakçı

Bugün, en mutlu günüm diye, kazındı hafızama;
Oysa, dallarına kahkahalar gizleyen ağaçlar,
Ne çok güldürürlerdi beni eskiden.
Papatyalar dizilirdi, kulak arkamda,
Sevinçten göğe atlamak için sıralanır,
Dimdik beklerlerdi.
*
Rüzgâr, dağın ardına saklanmış, bir çocuk muzipliğiyle,
Enseme usulca yaklaşır, korkutmak için fırsat kollardı;
Sonra gülüşlerimiz, geceyi yaran kurt uluması gibi,
Uzak ufuklarda yankılanırdı.
*
Bugün, her zamanki neşemle sarıldığım güneşe,
Farkında olmadan, son selamımı vermişim;
Gidişinin ardından, kara başlıklı bir mektup düştü önüme,
Ve özetle, şu bahaneyi sundu:
Büyüdün artık!