ANNECİĞİM
(Bütün Annelerin Anneler Günü Kutlu Olsun)
Belki sen de farkına varmışsındır anneciğim,
sana olan duygularımı dile getiremediğimin, özlemimi anlatamadığımın...
Kalmadı artık, anacığım, ne şairliğim ne ozanlığım.
Nasırlı, şiir kokan ellerimden eser kalmadı.
Ne sana ne de köyüme olan özlemimi dile getiremiyorum.
Ne gülebiliyor, ne de ağlayabiliyorum içten, katıla katıla.
Bir şeyler yazmak, bir şeyler söylemek istiyorum ama boğazımda düğümleniyor.
Tıpkı karman çorman olmuş bir ip yumağı misali.
Yazamıyorum bir türlü, yazacak çok şey olduğu halde.
Ne yani, sanki şairlik, ozanlık şart mı?
Yetmiyor mu içimizdeki engin duyguları dile getirmek,
yetmiyor mu “Anacığım, seni seviyorum” demek, “Seni özledim” demek?
Anamın da bir yüreği var, hem de ana yüreği!
O da bir ana; uzaklarda ama çok uzaklarda olmama rağmen
kendisine olan hasretimi, özlemimi, sevgimi hep içimde taşıyorum.
Ah anam, ne kadar isterdim sana olan duygularımı dile getirmeyi,
satırlarımı dize getirmeyi, dağ tepe demeden koşarak köyüme, sana gelmeyi.
Biliyorum, beni kundakta bebek görecek kadar küçük görecek bir anam var.
Biliyorum, beni Dünya Boks Şampiyonu Muhammed Ali kadar güçlü görecek bir anam var.
Çok yazmayayım anam, yine saçmalamayayım,
düşmeyeyim gülünç duruma, garip duygularımı dize getireyim.
Biliyorum anam, sen bana gülersin ama alayla değil,
taa içten duygularla, sevecen dolu bakışlarla,
ana sevgisiyle, gözlerinin içiyle gülersin.
Ne olur anam, mektuplarımı birilerine okutup dinlerken hep gül.
Bak, ben ne kadar hüzünlü olsam da,
gözlerimden yaşlar sızsa da gülerek yazıyorum satırlarımı.
Yolların uzağından da olsa gönüllerin yakınından selamlar...
Uzat ellerini, öpeyim anam.
ANNELER GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN, BÜTÜN DÜNYADAKİ ANNELERİN.
🖋️ Ömer Tural — Muğla, 1978
ANNECİĞİM
(Bütün Annelerin Anneler Günü Kutlu Olsun)
Belki sen de farkına varmışsındır,
Anneciğim...
Sana olan duygularımı dile getiremediğimin,
Özlemimi anlatamadığımın.
Kalmadı artık, anacığım,
Ne şairliğim, ne ozanlığım.
Nasırlı, şiir kokan ellerimden
Eser kalmadı.
Ne sana,
Ne de köyüme olan özlemimi dile getirebiliyorum.
Ne gülebiliyor,
Ne de ağlayabiliyorum içten, katıla katıla.
Bir şeyler yazmak istiyorum,
Bir şeyler söylemek...
Ama boğazımda düğümleniyor,
Tıpkı karman çorman olmuş bir ip yumağı misali.
Yazamıyorum bir türlü,
Yazacak çok şey olduğu halde.
Ne yani, sanki şairlik mi şart?
Ozanlık mı gerek illa?
Yetmiyor mu içimizdeki engin duyguları dile getirmek?
Yetmiyor mu “Anacığım, seni seviyorum” demek,
“Seni özledim” demek?
Anamın da bir yüreği var,
Hem de ana yüreği!
O da bir ana...
Uzaklarda ama çok uzaklarda olsa da,
Benim içimde hep var
O hasret, o özlem, o sevgi.
Ah anam...
Ne kadar isterdim sana olan duygularımı dile getirmeyi,
Satırlarımı dize getirmeyi,
Dağ tepe demeden koşarak
Köyüme, sana gelmeyi.
Biliyorum,
Beni kundakta bebek görecek kadar küçük görecek bir anam var.
Biliyorum,
Beni Dünya Boks Şampiyonu Muhammed Ali kadar güçlü görecek bir anam var.
Çok yazmayayım anam,
Yine saçmalamayayım.
Düşmeyeyim gülünç duruma,
Garip duygularımı dize getireyim.
Biliyorum,
Sen bana gülersin ama alayla değil,
Taa içten duygularla,
Sevecen bakışlarla,
Ana sevgisiyle,
Gözlerinin içiyle gülersin.
Ne olur anam,
Mektuplarımı birilerine okutup dinlerken
Hep gül.
Bak, ben ne kadar hüzünlü olsam da,
Gözlerimden yaşlar sızsa da
Gülerek yazıyorum satırlarımı.
Yolların uzağından da olsa,
Gönüllerin yakınından
Selamlar...
Uzat ellerini,
Öpeyim anam.
ANNELER GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN,
BÜTÜN DÜNYADAKİ ANNELERİN.
🖋️ Ömer Tural — Muğla, 1978
Ömer TuralKayıt Tarihi : 5.10.2025 18:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!