Bulut Avcısı Şiiri - Can Aydeniz

Ve konuşmayı beceremeyenler susardı

Bittabi sen bakana dek çiçekler de solacaktı

Açmamıştı, açacaktı günleri kovalayarak

Daimi kayıplar arasında rafa kalkmış yolculuk

Kayıp gidenler arasında anti-depresan dostluk

Özlem ve tutkunun faciası

Nefrete dönmüyordu cezayir kırsalı gibi

Nefesinin geçmediği yerlerden tekrar başlamak

Baş ağrısı yapıyordu bağımlılıktan düşer şekli

Dünyanın çevresi ve yerleşik bin bir hali

Sana yakışmayan köprüler alacaklı-iken it gibi

Parlayan kaburgaların arzusunda

Düşüyordum dolanmış hiçlikten içeri

Fiziksel acılar buraya meze olurdu şüphesiz

Dolaşılmamış şehirlerin sokakları

Adınsız anılmayınca despot kalırdı

Sen gitsen, sinmişse gizli gizli

Şampuanın, dolaştığım havada asılı

Bittabi kokusunu alan çiçekler kıskanacaktı

Ve aklım, konuşmayı anlaşmak hiç sanmadı

Bariz, ya az uzandım bacaklarına serilip

Ya da çatlaklar köreltmedi sancılı devrilişi

Büyük puntolarla güldüğün satırlar

Kolezyuma kapattı düşmanları verip

Bittabi şiirler yazılır bu kışın kazanmasına ilişik

Durduk yere direnmeler ile örtüşecek gibi

Ya fazla deli ruhlar sarılı sesinin çerçevesi

Ya da duvarların dili papuç gibi

Sevişmelerimizin distopyasını da katlayıp

Aklıyorum labirente düşmüş hissimi

Artık dostluğunun elini sıkmak

Ve öpmek arasında delirip

Sert esen deprem çevresine izbeledim seni