Bazen arkama dönüp bakıyorum.Çocukluğumdaki tasasız,kedersiz o mesut günler geliyor aklıma.
Hep mutluluk,hep gülücük...
Hayatın zorluklarını çekmemiş,hayattan bir çelme yememiş,
masum,sevinçli,hoş bir rüyadayım sanki
Sanki kaygısız günlerin sıcaklığı sarıyor her tarafımı.
Kayboluyorum o düşüncelerin belki de o düşüncesizliğin ortasında.Kendimi boşluksuzluğun boşluğunda hissediyorum.
O kadar çok dalıyorum ki yoğunlaştıkça yoğunlaşıyor yüreğimdeki alevden buzlar.Ve yürüyorum sadece yürüyorum boşlukta.Varacağım yerin harcı keder olan bir binanın mutluluktan yapılan kapısının olduğunu bile bile gidiyorum.Ve adı aşk olan bu kapının anahtarını bulmaya gidiyorum...
Eve dönmez bir akşam;
Ve gün yüzlü çocuğu,
Sorar: Nerede babam?
Bakarlar, oldu, bitti;
Gelir, derler çocuğa,
Devamını Oku
Ve gün yüzlü çocuğu,
Sorar: Nerede babam?
Bakarlar, oldu, bitti;
Gelir, derler çocuğa,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta