Bülent Özcan Şiirleri - Şair Bülent Özcan

Bir eylül şafağıdır gözlerin
Bu nisan akşamı gözlerimde
İklimini yitirmiş bir serçeyim
Döner misin bilmem günün birinde? ..

Şiirini çaldılar göğün,
Gök ağlar göksüzlüğüne...
Ben ki gökten öte sürgün,
Ağlarım öksüzlüğüme...

Yitip giden gün gördüğün,

Bağışla beni şiir,
Bu yıl da yeni yılın umut veren ilk şiirini yazamadım...
Bu ayazda, sokakta evsiz barksız insanları düşündüm...
Daha dün güneşe aldanıp da sürgün veren filizi;
Kursağı boş sığınağına varamayan kuşu,
Bir şiirde okyanusu üç yılda geçen serçeyi düşündüm...

Bir ilkyaz düşüdür ölüm
Sevi ateşidir ölüm
Her an yaratır kendini
Çoğuldur, dişidir ölüm...

26 Ekim 1996, Gaziantep

Salınır şiirim uykuda
Yanar diri imgelerim
Yüreğim mürekkep lekesi
Damıtır acıyı güzellerim

Hüznümü kanatır bir dize

Her sözcük bir
meteortaşı
çarpar yüreğine şairin

21 Mart 2004, Londra, İngiltere

Çeken ne denizlere doğru
Beni böyle umarsız? ..
Kulaklarımda
Dalgaların uğultusu;
Bir avuç mavi su
Gözlerimde, acımasız...

Şiirin yaşı yoktur
Sevda bir ok(u) yan-us-tur yüreğinde insanın

Şiirin yaşı yoktur
Hayat bir türküdür dilinde rüzgârın

Uyku, ölümün meleğidir;
Şiir, şairlerin dileği...
Zaman, tanrıların eleğidir;
Barış, çocukların yüreği...

Aşk, canın ipeğidir;

Hiçbir aşk
Hiçbir yerde
Hiçbir zaman

Hiçbir yerde
Hiçbir zaman